" 3 ปี 3 ค่าย"
วันนี้เป็นวันที่เรามาค่ายของเอกเรา เป็นครั้งแรกๆที่จะได้ทำความรู้จักกับเพื่อนๆให้สนิทกันมากขึ้น เด็กเอกเราปีเรามีทั้งหมด 10 คน แต่มาค่ายนี้กัน 8 คน ท้อปกับกุ๊ปไม่ได้มา วันแรกที่มาค่ายเอาจริงๆเราก็ยังไม่ค่อยสนิทกับใครมาก ที่พอจะสนิทก็มี เฟิร์น สา พั้นซ์ กับแมว สัว อ๊อฟ ปอนด์ เรายังไม่เคยคุยด้วยกันเลย แต่เราเจอสัวกับอ๊อฟบ่อยมากจากวิชาที่ผ่านๆมา แต่ก็ไม่เคยคุยหรือทักกัน
วันแรกเราก็ยังไม่ค่อยได้ทำอะไรนะ ไปดูงานที่นิคมอุจสาหกรรมแหลมฉบัง ได้ความรู้ต่างๆดี แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ได้พาไปดูในพื้นที่ทำงานจริงๆ เป็นแค่เพียงการบรรยายแค่นั้นเอง ตอนกลางคืนตอนแรกเหมือนจะมีกิจกรรมให้ทำคือจะให้ไปช่วยผูกสายศีลมั้ง แต่ไม่มี ก็กลายเป็นบางคนดื่มเบียร์และนั่งคุยกันกับพวกพี่ๆ ก็ได้รู็เรื่องเรียนบ้าง เหมือนพี่ๆเขาจะได้ระบายนะ ฮาาา แต่แบบคืนนั้นก็มีจุดเปลี่ยน ตรงที่นาฬิกาปลุกกินยาเราดังขึ้นมาเลยต้องรีบไปกิน และคืนนั้นพี่เขาถามว่าเราเป็นอะไร ก็เลยตัดสินใจบอกไปว่าเราเป็นโรคซึมเศร้านะ เพราะตอนนั้นคิดว่าเราไม่อยากปิดบังเพื่อนเลย เราอยากให้เพื่อนเชื่อใจเราว่าเราเชื่อใจเขานะ เราเลยบอกเรื่องส่วนตัวอยากให้เขาสบายใจว่าเราไม่มีอะไรที่จะปิดเขา ตอนนั้นก็เฟลๆนิดนึง จนมีพี่แสตมป์เดินเข้ามาถามว่าโอเคไหม ตอนนั้นไม่ค่อยโอเคแต่โอเคขึ้นมากพอพี่มาถาม ก็ประทับใจพี่แสตมป์นะตั้งแต่ตอนนั้นแหละ
เราก็จำอะไรไม่ค่อยได้ แต่เริ่มสนิทกันวันที่กินข้าวมื้อเย็นมื้อสุดท้ายแหละมั้งคิดว่า ได้นั่งกินโต๊ะเดียวกันกับเพื่อนๆ แต่มีเรื่องที่ทำเรารู้สึกเฟลๆนิดนึง คือเราใช้ช้อนกลางตักน้ำต้มยำ แล้วอ๊อฟพูดขึ้นมาว่า แค่นี้ต้องใช้ช้อนกลางด้วยหรอวะ ก็รู้สึกเฟลๆไป แบบเราก็คิดไปเองแหละว่าเพื่อนจะไม่ชอบเรารึเปล่า ที่เราใช้ช้อนกลาง ดูเรื่องมากไปไหม อนามัยไปไหม แต่คือปกติที่บ้านเราก็กินแบบนี้ ยายสอนมาแต่เด็กเลยติดนิสัย แต่เพื่อนคงไม่ได้คิดอะไรหรอก ก็เจื่อนๆไปเลยเลิกกินข้าว กุ้งเราก็ใช้ช้อนแกะคนอื่นใช้มือ เราก็ไม่ได้อะไรนะกุ้งใช้มืออ่ะปกติ แต่เราเห็นกุ้งอันนี้เปลือกแกะได้ก็ใช้ช้อนซ้อมแกะธรรมดา ไม่รู็จะอะไรรึเปล่าสรุปเราเริ่มแคร์เพื่อนกลุ่มนี้ขึ้นมาแล้ว เพราะเราเริ่มคิดมากเริ่มแคร์ว่าเขาจะรู้สึกไม่ดีไหม
"ขอบคุณค่ายนี้ ขอบคุณที่ทำให้เรามาเจอพวกแก เราจะเรียนจบไปด้วยกันนะ"
 |
| ภาพนี้เราถ่ายเอง ตอนถ่ายเรามีความสุขที่ได้มองพวกแกมากเบยยยย <3 |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น