สวัสดี วันนี้คิดจะตายอีกครั้ง
เพราะคำพูดที่ทำร้ายจิตใจ "ไม่อดทน"
คำนี้แหละ
เราไม่สามารถอดทนได้จริงๆ จะว่ายังไงดี
ถ้าอ่านบล็อกเราก็คงจะรู้ว่าเราเป็นอะไร ตอนนี้ก็เหมือนจะกลับมาหนักๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
เรื่องของเรื่องเราเรียนวิชานึงไม่ไหว
เพราะรู้สึกกดดัน คือเราไม่ชอบการแข่งขัน
ทุกครั้งที่เราอยู่ในโหมดนั้น ทั้งกดดันและหลายๆอย่าง แพนิค หายใจไม่ออก
และดูเหมือนวิชานี้จะชอบให้ workshop
ซึ่งเราว่าเป็นการสอนที่ดีมากเลยนะ แต่ไม่เหมาะกับเรา เลยตัดสินใจจะถอน เลยบอกเพื่อน แต่เพื่อนกลับมองว่าเราไม่มีความอดทน ซึ่งความอดทนคนเรามันต่างกัน
ก็ไม่เคยจะให้ใครมาเข้าใจ แต่เราก็อดทนและสู้มาตลอดนั่นแหละ
เราประเมินแล้ว เพราะเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแล้ว และจากเรียน 7 ก็เหลือ 3 เพราะทรุดหนักมาก ครั้งนี้เลยตัดสินใจจะรักตัวเอง อีกเรื่องที่สำคัญ
เราไม่อยากเป็นเหมือนคาบ อาจารย์ท่านนึงที่เราเคารพมากๆ แต่เราไม่สามารถทนความกดดันกับความเครียดได้ เราเลยเดินออกจากห้อง
เราไม่อยากเป็นคนแบบนั้น
เราทำให้คนอื่นผิดหวังในตัวเรา
เราไม่อยากแสดงอาการโรคของเรา เราเลยต้องเดินออก เราไม่อยากร้องไห้ตรงนั้น
ขอโทษที่ไม่เคยเป็นอะไรที่ดีอะไรที่ใครๆหวังได้
และขอบคุณที่ยังมีคนที่รักชีวิตของเรา
มากกว่าการเป็นอะไรที่ใครๆก็เรียกว่าคนประสบความสำเร็จ
