สวัสดี วันนี้มีเรื่องจะมาเล่ากัน
ขอเริ่มต้นด้วยโรคแพนิคที่ยังคงรักษากันอยู่
อาการดีขึ้นเรื่อยๆหลังจากที่พบคุณหมอ
ยังคงต้องทานยานอนหลับทุกวัน อยากใช้คำว่าเกือบนะแต่มันทุกวันเลยอ่ะ ก็ซักพักแหละ เง้ออ อยากนอนเองได้เหมือนกันนะ แต่มันไม่หลับอ่ะแต่ง่วงนะ
คุณหมอทึ่ทำจิตบำบัดให้ไปเรียนค่อที่ญี่ปุ่นแล้วอ่ะ คิดถึงคุณหมอเหมือนกัน ก็เลยได้เจอคุณหมอคนใหม่วัยรุ่นโคตร โคตรเข้าใจเรา คนนี้ก็ดีเลยแหละ เจอกันอีกทีก็เดือนหน้า
มาต่อกันเรื่องเรียน ตอนแรกเราแบบคิดว่าตัวเองมีประสิทธิภาพลดลงเพราะโรคนี้และการทานยานอนหลับแน่ๆ แต่เมื่อถามคุณหมอมันไม่เกี่ยวเลย คือเราก็มาลองคิดเองดีๆ เออเราขี้เกียจเองนี่หว่า อืมๆ เราเอาแต่วิตกและโทษโรคนี้ว่าทำให้เราเป็นแบบนี้ๆ
วันนี้สอบมิดเทอม BA204 ทำได้นะเกือบทุกข้อทำไม่ได้ 1 ไม่มั่นใจ 2 ข้อ จากหลายสิบข้อ ความจริงแทบไม่ได้อ่านเลย ไม่อยากเครียด แต่ก็อ่านจบนะ ทำแบบฝึกหัดจบไป 2 รอเองไม่ได้ทวนๆไรด้วย เทอมที่แล้วนี่ถือว่าทวนเยอะกว่ามาก
ปัจจุบันยังไม่เคยนอนคนเดียวเลยสักวัน เลยยังไม่รู้ว่าจะยังไงแต่จริงๆนอนคนเดียวได้แหละหมอบอกไม่มีอะไรเลย เราแค่คิดมากและวิตกมากเกินไป บางทีมันเกินไปแบบไม่มีเหตุมีผลเลย ก็นะต้องพยายามดึงตัวเองกลับมา
เราเป็นมาก็จะ 3 เดือนและแต่รักษาไปได้ 1 เดือน ครึ่ง ก็สู้ๆ
กำลังใจรอบข้างเป็นสิ่งจำเป็นในเวลาที่เราคิดไม่ได้ คนปกติยังมีเวลาที่คิดไม่ได้ สารในสมองเราผิดปกติเราก็คิดไม่ได้ ขอบคุณคนที่ให้กำลังและอยู่ข้างๆมาเสมอ
ตอนนี้กลับมามีไฟอ่านหนังสือเตรียมทำธุรกิจที่ตัวเองชอบและพยายามหาทางให้ธุรกิจรอด ก็อยากเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ไม่สบายทั้งกายและใจ
ไปแล้วเหลือสอบมิดเทอมอีก 2 ตัว
ปล.รูปนี้แคปมาตอนท้อแล้วเพื่อนส่งแสนปแชทมาให้ น้ำฝนนิติ อิอิ
